piątek, 9 września 2016
Nie chcę tracić więcej czasu by stać w miejscu, bo szkoda mi czasu by tracić ten czas. Nie poznasz po nogach ile przeszedłem drogi do tej pory, by być tutaj gdzie jestem, ja tę drogę widzę codziennie w lustrze w swoich oczach, gdy przemywam wodą zaspaną jeszcze twarz. Czasami mam ochotę biec co sił przed siebie i zostawić wszystko w tyle, lecz przed przeznaczeniem nie ucieknę, jak przed problemami, czy wspomnieniami. Czasami myślę, że najlepiej było by sformatować pamięć, usunąć z niej piękne oraz ciężkie chwile i postawić ten system od nowa. Dlatego może ciągle udowadniam sobie, że coś potrafię, wyznaczam nowe cele, by nie myśleć za wiele o tym co było, a cieszyć się z życia takiego jakim jest, bo jest tylko jedno. Żal mi już straconych na narzekaniu chwil, szans, marzeń, przyjaźni, ludzi którzy nie są tacy sami jak dawniej. Żal mi tego wszystkiego, bo to nigdy już nie wróci, pozostało mi iść dalej swoją drogą, patrzeć przed siebie i nie oglądać się wstecz. Kiedyś słyszałem podobne słowa, wypowiedziane w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach, dziś je rozumiem bo myślę podobnie i bardzo je szanuję.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Mądre słowa kolego, choć trochę mnie zmartwiły. Zmartwiły mnie, ponieważ widzę w nich siebie, czuję jakbyś opisywał także cząstkę mojego życia. A wtedy ... Cóż ..... Wtedy myśli były niezbyt optymistyczne, a reset systemu wisiał na włosku......
OdpowiedzUsuńMam nadzieję, że pozostaniesz na drodze pasji, a oglądać się będziesz za siebie jedynie szukając światła, które to maluje - tworzy rzeczywistość, która to znów jest naszym żywotem.
Czas nigdy nie jest stracony, gdyż ten czas to nauka. Niestety to był okres ciężkiej nauki, nauki życia. Nie zapominaj, że to jedynie doświadczenia, błędy na których się uczymy. Teraz one powodują specyficzną dozę słabości, ale w dłuższej perspektywie czasu dają wiele siły.
Zakończę starym powiedzeniem, które jak zwykle przeinaczam.
"... Nie pozwolę, by ktoś mówił mi jak mam żyć, ponieważ on za mnie nie umrze .... "