poniedziałek, 7 września 2015

To już końcówka naszego tegorocznego sezonu zarobkowego w słonecznej, południowej części Francji. W tym roku na szczęście oraz jakimś cudem szybko mi tutaj ten czas w pracy mija. Aż ostatnimi czasy zdałem sobie sprawę z tego, że stosunkowo mało zdjęć w tym sezonie porobiłem, chciałbym jeszcze to nadrobić. Z drugiej zaś strony, żal opuszczać to miejsce, przez tyle lat zdążyłem się przyzwyczaić, W wiele miejsc nie muszę już załączać gps-a, a bagietka, ser i wino smakuje mi jakbym od dziecka był tym karmiony. Och Francjo, można za Tobą zatęsknić, wiem to doskonale, zdaję sobie sprawę z łatwości życia tutaj, a co będzie w Polsce? Oczywiście zima, brak perspektyw i wydatki, życie... Kto nie kombinuje ten nie ma, kto nie oszukuje ten nie zyskuje, chciałbym aby w kraju mych przodków żyło się inaczej, łatwiej i swobodniej. Na szczęście łapię jeszcze energię puki się da na zimę, na ciężki czas, chyba wolałbym jak niedźwiedź ją przespać. Takie chwile jak dziś, nadmorska restauracja, zachód słońca, dzikie konie Camargue, żyć nie umierać.